Bak güneşi ben uyandırdım yine.
Gecenin yalnızlığında içimde yankı yapan çığlıklarıma uyanıyor güneş,
Sanki beni duyuyor ve hissediyor içimdeki yalnızlığı,
onun içindir belki de benden başka kimseye aldırmaksızın doğması,
Benim en iyi dostumdur güneş…
Aslında bir dostum daha var…
Yağmur…
Hani erkekler ağlamaz derler ya…
O söze inat göz yaşlarımı tutamadığım anlarda göz yaşlarımı gizleyen yağmur damlaları var…
Çok sevdiğim bir dostumdum daha var
İçimde biriken duygularımı paylaştığım
Aslında onu hiç görmedim.
Bilmiyorum nasıl biri olduğunu ama
kalemle resmini yapsam, bir güneş çizerdim bir de yağmur damlalarını birde onu çizerdim toprakta açan bir çiçek olarak,
Biliyorum beni hiç yalnız bırakmayacaksınız..
Kainat varoldukça
Kayıt Tarihi : 14.12.2002 15:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Selami Öztürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/12/14/bak-gunesi-ben-uyandirdim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!