Hatırandan ardı sıra tül kaldı,
Vazomuzda dalı kırık gül kaldı,
Ateş söndü rüzgar gitti kül kaldı,
Bak gül bize küstü dal bize küstü.
Işıl ışıl parlamıyor gözlerin,
Kulağıma çınlamıyor sözlerin,
Suyu çekik derelerde özlerin,
Bak gül bize küstü dal bize küstü.
Ellerimle tarar idim saçını,
Kondururdum çiçeklerden taçını,
Hatırlarsan belkide bir kacını,
Bak gül bize küstü dal bize küstü.
Mehtap uzak kaldı göremez oldum,
Düşler deryasına inemez oldum,
Sonunda saçımı başımı yoldum,
Bak gül bize küstü dal bize küstü.
Kayıt Tarihi : 17.7.2005 16:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ümüt Güngör](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/07/17/bak-gul-bize-kustu-dal-bize-kustu.jpg)
Kutlarım.
Yaradanın emri bu, sen yinede sev,
Oyürek ki donanmış sevdayla koca bir dev,
Sevenlere hiç bir yürek küsemez...
TÜM YORUMLAR (7)