Bak Git Oğlum Şiiri - Necip Zeybek

Oğlum bak, git,
Kafa bulma!
Yangın çıkarmak,
Nasıl olur masumane?
Anlık öfkenin işi değil yükselen bu alevler,
Ve tutuşan değil samanlık.

Len oğlum, git,
Bükme dudak öyle,
Her büyük yangına,
Küçük bir kıvılcım olur bahane,
Ve unutma orman yangını gibi hızlı büyür düşmanlık!

Len, git işine,
Ateşin dansını izlemek şömine başında
Belki olur şahane.
Ama bil ki bu cehennemden çıkmış,
Isıtmıyor yakıyor adamın içini,
El yanık, yürek yanık,
Gırgır geçmiyorum,
Sabır çekiyorum,
Gelme üstüme üstüme,
Bas git, kötü olur yoksa bu işin sonu, be uyanık!

Bak oğlum git,
Az ateş korkutmaz,
Önce çalı çırpıdır tutuşan,
Kül olurken onlar
Kuru odunlara benzer
Asırlık çınarların,
Taze çamların kaderi.
Ve onlara sığınan bin bir canlının,
Çığlıkları duyulur
Yanarken çıra gibi diri diri,
Ateşe döktüğün su değil, benzin,
Olmaz oğlum su bu kadar bulanık.

Len oğlum,
Halkız biz sözümüz olur amiyane,
Çözüm bilmeyiz,
Gördüğümüzü söyleriz acizane.
Sarmadan Anadolum’u,
Söndürelim gel bu yangını,
Fayda etmez sonra,son pişmanlık!