Bak Dostum Şiiri - Kursat Çiko

bak arkadaş sana yazıyorum
sana anlatıyorum içimden geldiği gibi
kendi halimim ve çaresizliğimi
yine bir ocak ayının soğuk günleriydi
kar lapa lapa yağıyordu
ellerim buz tutmuş
aldığım nefes bir anda donuyordu
açtım karnıma iki gündür bir lokma girmemişti
ve ölümüne üşüyordum
cebimdeki parayla sadece bir simit alabilirdim
üşüyordum ellerim tutmaz olmuştu
ama yüreğim hala sıcacıktı
onu düşünüyordum onu hissediyordum
nou düşündükce onu hissettikce
ne üşüdüğüm nede açlığım aklıma geliyordu
akşam olmuştu bir kahvenin yanından geçiyordum
biliyordum orada soba yanıyordu
içeri sıcaktı karar vermem gerekiyordu
a bir simitle karnımı doyuracak
yada bir cay içip bedenimi ısıtacaktım
caresizdim be dostum caresiz
kimseye bir şey söyleyemedim
nede kimseden bir şey isteyebildim
cebimdeki son parayla bir simit aldım
bankanın bankamtiğinde simidimi yedim
yerkende hep maziyi getirdim aklıma
yanımda olanlarla seni düşündüm
burası soğuktu ama dışarı daha soğuk
böylede olsa gecemi burda gecirebilirdim
uykum geldi be dostum
eğer uyanamassam beni affet
ve son bir kez yanımda ol
biliyorum şimdi göz yaşlarıyla okuyorsundur
son mektubumu
çünkü son isteğimdi bu benim
eğer ölürsem diye yazdığım
son mektubumdu bu benim
sana ulaşmassını istediğim
son mekdubumdu be dostum