Bak Dedi Evlat Şiiri - Murat Gökçe

Dün akşam yaşlı bir amca tanıdım
Hayatın her hali yük dedi evlat
Tutmaz oldu artık kolum kanadım
Yaşlılık canıma tak dedi evlat

Genç idim çalıştım didindim amma
Emekli maaşı yetmiyor zamma
Vallahi bu devrin sonu muamma
Geçim zorlaşıyor çok dedi evlat

Bırakmamış belli dert yakasını
Geçen ömür bozmuş fiyakasını
Çıkarttı cebinden tabakasını
Al da bir cigara yak dedi evlat

Hanım göç edeli ev oldu zindan
Nasıl da özledim bağlıydım candan
Yalnızlık bir yandan hasret bir yandan
Gayrı ölüm bana hak dedi evlat

Dört evladım vardı üç erkek bir kız
Bıraktı gittiler yok diyecek söz
Kızım gelip gider yanıma her yaz
Üç erkek evladım yok dedi evlat

Yanaktan süzüldü yaşlar inceden
Her çileyi çekmiş belli ki beden
Anıları kalmış tek mutlu eden
Sonrası yaşanan şok dedi evlat

Gözünde birikmiş acının resmi
Ne farkeder dili, ırkı ve ismi
Sordum ki şu yaşam geçici süs mü?
Hele bir yüzüme bak dedi evlat

Murat Gökçe Karsî
01.01.2019