Göz yaşlarım yerli yersiz akıyor
keşkelere yer vermicem demiştim kaç kez
incilerimi toplayamadım
değerini hiç hiç anlayamadım
döküldüler yanaklarımdan süzüldüller
bende öğreneceğim
beni üzenleri üzmeyi
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Düşünüze ve gönlünüze sağlık,güzel bir şiir,sizi kutlarım.Saygılar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta