Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Çok anlamlı ve duyarlı dizelerinizde büyük bir coşku ve cömertlik var İlknurHanım, tekrar okumak güzeldi, mutluluklar sizinle olsun!(10on+).
İsterim ki,
Samanyolunu da indirelim bir gece
Dağıtalım herkese cömertçe
bu kadar romantik bir isteğe kim hayır diyebilir ki
diyorsa da kendi kaybıdır... :)
neden bilmiyorum ama bu şiiri çok sevdimm,
içtenlikle kutluyorum arkadaşım...
Senin için cebimde
İsterim ki,
Samanyolunu da indirelim bir gece
Dağıtalım herkese cömertçe
Çok harika bir şiir ve mükemmel final.Yüreğinize sağlık saygı ile...
Ben ne baharlar yaşadım
Kış mevsiminde,
Ne fırtınalar gördüm
Yazın içinde,
Yeterince sevdim
sevildim mi bu gezegende?
Ay ışığında beraberken gecede
Yıldızları indirdim bir keresinde,
Elim, gözüm, kalbim, ruhum
Herşeyim,herşeyim sende
Bir yıldız saklıyorum hala
Senin için cebimde
İsterim ki,
Samanyolunu da indirelim bir gece
Dağıtalım herkese cömertçe
Şahane bir anlatım güzel bir şiir, harikaydi, İnşallah bir gün saman yolunu indirip ,gönlü güzel olanlara dağıtırsınız. Sevgi ve saygılar...
Hanımefendi
Severek, zevkle okudum bu NEFASETİ ilk mısrasından son mısrasına kadar. Kutlarım ALKIŞLARLA gönülden. Tam puan gönül bahçemden.
Ben ne baharlar yaşadım
Kış mevsiminde,
Ne fırtınalar gördüm
Yazın içinde,
Yeterince sevdim
sevildim mi bu gezegende?
Ay ışığında beraberken gecede
Yıldızları indirdim bir keresinde,
Elim, gözüm, kalbim, ruhum
Herşeyim,herşeyim sende
Bir yıldız saklıyorum hala
Senin için cebimde
İsterim ki,
Samanyolunu da indirelim bir gece
Dağıtalım herkese cömertçe
Tebessüm kokulu bitimsiz saygılarımla...
_____________Âlimoğlu___________
Muhterem kardeşim, şiirinizi zevkle okudum haz aldım,
yüregine kalemine sağlık.herşey gönlünüzce olsun .
Yaradanın engüzel lutufları üzerinize olsun.sağol
varol.sevgiler.
Candan kutluyorum.Kaleminize sağlık Yüreğinizdeki sevgileri selamlıyorum. Dara Dıla(Gönül Ağaçı)
Şiirleriniz pınarlar kadar duru. Okuyanı yormuyor( benimki gibi değil kısacası). İnsanlar bu tür şiirden hoşlanır. oysa ben şiiri tül altına çekiyor oradan gösteriyorum. insanlar hayal gücünü kullansın istiyorum.bu ayrı tartışılacak bir şiir anlayışı. Ama şiirinizi ençok beğendim dizeleri şunlar ki ne güzel ne temiz bir istek. Nitekim yıldızdan bende nasibimi aldım. Tebrikler. Yüreğinizde esinler bol olsun.
'Bir yıldız saklıyorum hala
Senin için cebimde
İsterim ki,
Samanyolunu da indirelim bir gece
Dağıtalım herkese cömertçe '
Yüreğinizdeki sevgiyi ve cebinizdeki yıldızları kutluyorum.kaleminiz hiç ama hiç yorulmasın.Saygılarımla Ant10 Dara Dıla(Gönül Ağacı)
İlknur hanım...cebinizdeki yıldızlar hiç bitmesin.Yüreğinizde yeşerttiğiniz sıcaklıklar kadar çok olsun.Ellerinizden hep böyle güzellikler dökülsün.Çok beğenerek okudum.Ant.+10 puan+Alkışlar.
Bu şiir ile ilgili 58 tane yorum bulunmakta