Bak ben İstanbulum II

Vapurdan iniyorsun
Solgun bir akşam üstüsün
Yorgun adımların
Yollarımda yürüsün
Bak şöyle bir iskeleden
Sularda sesler oynaşır
Bak ben İstanbulum
Yedi düvel bende kaynaşır

Korkma,
Gel yaslan omzuma
Nerde bitip tükensen
Ne işim biter, ne aşım
Al, ye ne kadar istersen
Söver yedi tepeme ayrı ayrı
Nice gafil sever de bilmez
Bazı geçer leylasından da
Bir beni terketmek aklına gelmez

Bak ben İstanbulum,
İştahla emdiğin son sevdan
Dilindeki en güzel türküyüm
Yüreğindeki kıpırtı, heyecan
Ömrün ki yetmez bana doymaya
Akan sular gibi boğazdan
Başına en buyruk ruhu alemin
Ve tahtında kalan son sultan

Envai çeşit sazdan
Bir o kadar eyyam tüter
Her gece kuytu dehlizlerimden
Bak ben İstanbulum
Dönüverince herhangi bir köşeden
Her hangi bir sokak başında
Seni yeni bir kader bekler

Ne şen kahkahalar atacaksın
Koynumdan ne cenazeler kalkacak
Ne sevince yumak gözyaşı
Bak ben İstanbulum
Yangında ilk kurtarılacakları
Nereye taşırsan taşı
Ben hep senin başkentin oldum

Doğduğum günü Nuh nebi bilir
Tufanın yükünü ben taşıdım
Kimler kuşatmadıki çağlar boyu
Her bozgunda bin zafer yaşadım
Talandan kurtulup ilk fırsatımda
Gencecik bir hakanı kucakladım
Bak ben İstanbulum
Türk'ü Kürd'ü kattım Acem'e Rum'a
Ben devletken sana ne tahtlar kurdum

Muzaffer gemileri ben ağırlarım
O vakitler yepyeni Süleymaniyem
Yekpare Acem mülkünü
Bir taşıma satarım
Bak ben İstanbulum
Top sesleriyle uyanıp kimi sabah
Kızılsakallı devlere
Gemilerinden inerken selam durdum

Sonra devri aşk oldum
Sonra diyarı meşk oldum
Aşkımla hem tutuştum
Yaktım bir nice yürek
Bak ben İstanbulum
Ne Beyatlı doydu bana ne Kısakürek
Kimden aldı dersini Hüsnü Aşkı yazmaya
Şeyh Galib ki o benim öz oğlum

İpte yürür gibi korkma
Sarıl dönsün hatıralarım
Ben böyle gönlündeyken
Ne gam çöksem kıyametime
Sizinle yaşar evliyalarım
Bu kadar çok sevilirken
Bak ben hala İstanbulum
Bunca şehir içinden
Cennet'te yine ben olurum