bilirim çektiğin acıları
yaşarken koynumda
gel affet beni
bak ben istanbulum
nice güller soldu sokaklarımda
seni asla onlardan saymıyorum
otobüste sancıların tutmuştu yalnızdın
lodosum, yağmurum vardı bir aşkam
bak sen söylemeden biliyorum
yollarda geçen bir yığın yaşam
bak ben istanbulum
sık dişini gülüm sabret bana
en sadık dostumu
ben oturttum yanına
tutunup paçana bir deli sağanak
savurdu koptu kopacak yapraklarını
senin kaderindeki ilk kaçamak
ben ki ne acılardan sorumluyum
gel affet beni
bak ben istanbulum
öyle dışarılarda bir başına
düşlerinin peşine düştüğün yerde
dermanında derdin de ben oldum
milyonlarım gibi sen ve acı çeken
kimse bilemez ama inleyişini duydum
ben yorgun bir şehirim
cevizim, denizim ve keçiboynuzuyum
güneşli günlerimi de bilirsin
ada'yı moda'yı ve florya'yı
tuttuğun takımım ben senin
gel affet, göster ahde vefayı
bak ben istanbulum
sen gencecik bir gülümsün
gençliğimi sende yaşıyorum
çıksalın en beğendiğin tepeme
nice çarşılar doldurdum sana
allara ipeklere sarıp sarmalan
bak ben istanbulum
saçlarından süzülürüm
benim her nefeste ciğerine dolan
sen benimsin ben de sende varım
ama hiç yar olmadım kimselere
böyle geçti asırlarım binyıllarım
ne bakirim ne evliyim ne dulum
gel affet beni
bak ben hala o istanbulum
Kayıt Tarihi : 8.3.2006 11:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
elif kızılkaya
lodosum, yağmurum vardı bir aşkam
bak sen söylemeden biliyorum
yollarda geçen bir yığım yaşam
bak ben istanbulum
sık dişini gülüm sabret bana
en sadık dostumu
ben oturttum yanına
....
çıksalın en beğendiğin tepeme
nice çarşılar doldurdum sana
allara ipeklere sarıp sarmalan
bak ben istanbulum
saçlarından süzülürüm
benim her nefeste ciğerine dolan
sen benimsin ben de sende varım
ama hiç yar olmadım kimselere
böyle geçti asırlarım binyıllarım
ne bakirim ne evliyim ne dulum
gel affet beni
bak ben hala o istanbulum
yine kopardim dalindan kendime ayirmaya sanki... yazin siz! ne olur biraz daha yazin! doymadim ben daha... bak ben hala o istanbulum deyin daha, ben istanbulum deyin daha... harika bu... ben de her defasinda ve yine
tebrikler
sevgi ve saygilarimla
size SELAMLAR! derim, söz!
ama hiç yar olmadım kimselere
böyle geçti asırlarım binyıllarım
ne bakirim ne evliyim ne dulum
gel affet beni
bak ben hala o istanbulum.
Bir şehrin;bir insanın bin yıllarlık yazgısı saklıdır şiirde.Yalın,güzel...derin.Tebrikler dost.
kaleminize sağlık.
TÜM YORUMLAR (6)