Bak Bana Şiiri - Enver Kibritoğlu

Bak bana,
Gündüz gözlerinle bak
Bırak yaşları bir kenara,
Hayalimi gözkapaklarına hapset
Öyle bak.

Görebiliyormusun beni,
Duyabiliyormusun bakışlarımı,
Bir avazım bende,
Bir avazım sende
Gözlerinden kayarak gelen,
İçinde sen ve ben olan
Bir bakış ver,
Onlar kalsın bende,
Söz veriyorum,
Gözlerim gibi bakarım
Sen hiç merak etme

Bütün kelimelerimi kullandım zaten,
Uzaktan bakışlarında kaldım,
Aşığım ben sana
Artık Sözsüzüm.

Ah bir uyuyabilsem…
Uykum gözlerimde anılarla raks ediyor.
Uyumakla bitmiyor ki hasret geceleri
Her gece yeni bir sus geliyor avazlarıma
Anlatamıyorum gözlerime,
Kendi gitti güzelliği kaldı, İyi bakın ona.
Diyemiyorum işte bakan incilerime…

En sevdiğim hüzün bana,
Gözlerinde ki sesiz sesleniş,

Tavana kim çizdi bu gözleri,
Hem de ela,
Bir de şarkı çizmişler,
KÖRDÜĞÜM,
Sözleri okşuyor gecelerimi,
Bilmiyorum, rüya mı?
Belli ki yine boş durmamış,
Düşlerimin ressamı…

Bu gece kendime tutuklandım,
Bir tavan, dört duvarım ve yatağım,
Yatma üstümde dedi yatağım,
Buradan sevgilin geçti,
O an senim hasreti vurdu yüreğimi,
Vuruldum, tenim istedi tenini,

İyice bak bana.
Hissediyorum,
Ellerini dudaklarına koyup,
Sus diyorsun gözlerime,
Ama gözlerin konuş diyor
Hasretine boğulmuş gözlerime,
Baksam da, konuşsam da
Hiçbiri çare değil,
Bu akşam sensizliğime…