Bak Şiiri - Sebahattin Kömürlü

Bak
Ne kadar zaman geçti
Geçiyor ard ardına gün
Saat
Dakika
Saniye
Duracak bu kalp atışı
Belli
Gündeliklerimizi aldık
Ellerimiz dertli
Yüreklerimiz
Büyük kederi arkadaş etti
Bulunmuyor sevgili
Ayrılınca duygu
Duygu
Duygusuzlaşınca
Duygu
Duyulur mu sanırsın
Sınırlar
Ötesi ahı
Hemen, hemen hiçbir kulak algılamadı
Analar ağladı
Babalar yandı
Tüm gözler
Umutla
Ufukları aradı
Yokluk
Yok olmuştu bir kez
Bu yaşama savaşında
Elde kalan sıfır
Köşe dönmece
Köşe kapmaca
Kimse bakmadı
Bakamadı
Önünde toza yuvarlanana
arabaların gürültüsü
şehrin kalabalığı
yaz günlerinin amansız sıcaklığı
bahar aylarının
kaybolan papatyaları