Bak... Şiiri - Soner Gürler

bak...
bak sen şu feleğin işine bak...

bir mektup kağıdına sığdırmışsın ya
koskoca yılları.
demek ki hepsi iki satırmış,
hepsi iki kelime...
benim bitmez dediğim sevdanın,
yürekteki ayrılık kavşağı.

beni unut demişsin...
olur, unuturum.
sana küsmem,
kin de duymam sana, bilesin ha...
zaten onca güzel anılara ihanet de
yakışmaz benim gibi adama.

dumanlı dağların coşkun rüzgarları,
göklerin bulutlara oynadığı
hoyrat ihtirasları,
kor şimşeklerin kara toprağı yakmaları.
ama en acısı...
senin bana unut deyişinin
yüzüme vuran, acı hatırası.

parlak bir gelecek kuracaktık,
küllenmiş geçmişlerimizin üstüne.
küllerimizden yeniden alevlenip,
çağ yangını olan korları olacaktık.
ama faydası yok...
beni unut demişsin bir kere,
gözyaşlarımla mühürleyip,
okyanusun en derin yerine atmışsın,
gönlünün anahtarını.

oysa yitip giden sevdanın
uzaklardaki bir martısı gibi
özlemle okyanusunda
dönmeye devam ediyor bu adam...

Soner Gürler
07-01-2005