Bak...
İyice bak...
Gözlerim sisli bulutlara haykırıyor
Ölmek gibi korkularım var
Üşüyorum...
Kırıntıya muhtaç insanların evinde,
Siyah, simsiyah atların koştuğu
topraklarda unuttum seni.
Ölmesi erdem olan savaşların
üstesinden geldim.
Cephede bıraktım seni.
Unuttum, iyice bak,
çoktan unuttum...
Serin havaların gömleğini dokudum
Hayallerimizi, umutsuz dağların
umutsuz ağaçlarında okudum.
Ama bak, unuttum seni,
iyice bak, çoktan unuttum...
Kayıt Tarihi : 8.1.2010 22:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!