..BaK Şiiri - Onur Bilge

Aşkı nakşetmiş, göklere
Yerlere, O Nakkaş’a bak!
Evren nere, yer-gök nere?
Yüreğe, göze, kaşa bak!

Bir fincan su, sızsa yere?
Seyrediyor; tepe, dere
Güzellikler dere dere…
Bâdem gözlüye, şaşa bak!

Hay’dan, Hu’ya doğru akar
Çağıl çağıl, canlar yakar
Ürkek ceylan gibi bakar
Henüz on yedi, yaşa bak!

Sessiz sedasız fabrika!
Îmana gelmez, Marika.
Yedi delikli hârika
Aklı taşıyan başa bak!

Yol gider sudan, karadan
Haramsa, sızar yaradan...
Çıksın, kör şeytan, aradan!
Bir arza, bir de arşa bak!

Sanatına kim söz etmiş! ?
Yaratığını gözetmiş.
Evreni zevkle bezetmiş
Taa bir uçtan bir başa, bak!

Boşuna mı, ay, yıldızlar?
Parlar, gecede yaldızlar
Kızlar, gelinler, baldızlar
Tefekkürde, baş başa, bak!

Ölüm, ensemizde gezer
Sağduyulu herkes sezer
Aklı olan, nefsi ezer! ..
Bir nura, bir ataşa bak!

Bilinmez, ne zaman, nerde
Düşersin, amansız derde
Kaza kader yok mu serde! ?
Kor gözlerdeki yaşa bak!

Zikri çağlıyor, dallarda
Merhameti var, kullarda
Nasıl gidiyor, sallarda
Ana-baba, kardaşa bak!

Böyle emretmiş, Yaratan
Kullar geçiyor, sıradan
Hiç ses gelmiyor, oradan
Başlarındaki taşa bak!

O/Nur kalır, herkes gider
Bir dağın içinde yiter
Yeter, söyletmeyin, yeter! ..
Şu bendeki telâşa bak!