Bak Şiiri - Reşat Karabağ

Gece yarısı,
Bulutlar çekilmişse bilinmeyen bir yerlere.
Gökyüzünü görebiliyorsan şayet
Kaldır başını
En parlak yıldıza bak.
Konuş onunla;
İster sessizce,
İstersen haykırarak.
İstersen kız, bağır,
Nefret ettiğini söyle, hiç çekinmeden…
Sevgiden, özlemden hiç bahsetmeyebilirsin...
Yeter ki bir kez bak.
Bakmaya cesaret etmeyebilirsin,
Anlamsız nedenlerle…
İşte o zaman; aklından geçir,
Varlığını düşün.
Çok uzaklarda da olsa yıldız
Hissedecektir sendeki öfkeyi,
Kini, nefreti
Ya da… Sakladığın sevgiyi...