Bak Şiiri - Serkan Sinan

Bak dostum bak
Titremeden baksın gözlerin ama
Öyle oran buranda oynamasın bakarken
Kımıldama anlayacağın
Kurşunlar parçalansın gövdende o derece hani
Omuzlarından kan değil aksın gökkuşağının renkleri
Rüzgar duvara çarpacakmış gibi fren yapsın seni görünce
Saçlarına asılsın güneş ışıkları yok etsin en alçak gölgeleri
Ufkun çizgisinde kurban edilsin gözlerinin siyaha boyanmış benekleri
Unutmadan gözlerini sakın sonuna kadar da açma
Göremezsin yoksa görünen görünmeyeni
Kapatacaksın gözlerini beneklerine kadar bakarken ileri
Kelimelere de sakın güvenme arkadaş
Yalan söyler isteyerek kelimeler çoğu kez
Belki de istemez ama hiç güvenme sen yine de
Güneşte bile delikler açıp
Her akşam batıran bu kelimeler değil mi
Kimse de sormaz nasıl batar ya bu koca güneş
Sabaha kadar nefes almadan nasıl hayat verir her sabah
Yoksa insanların ölmesine sebep batan güneş midir
Belki de sebeplerden sadece bir sebeptir

Gör arkadaşım gör
Gözlerini içindeki gözlerden gör
Uyuyan yanardağlar dan fışkıran sıcaklığı gör
Batırma sonra güneş gibi o gözleri yaşlara
Söndürme sakın o ateşi
Kelimelere de adam yerine koyup sormayasın bu nedir diye
Cehennem der kandırır seni
Alır elinden sevdiğini
Yakar sonra başka bir gönülde
Sevda ateşini