Bahtsız Ferzande Şiiri - Yunus Isikoglu

Ferzande ağrı dan cıktı yola
Nice hayaller doluydu gönlü
Henüz yirmi yaşında geldi Almanya ya
Ne iş olsa yapardı
Verdiler ona da bir kazma bir kürek
Kır şu kömürleri
Tek düşüncesi vardı
Bir buzdolabı bir araba biraz da para
Dönecekti iki yıl da tekrar köyüne
Ama olmadı gidemedi geri
Evlendi gene köyünden
Sözde gönlüne göre bir kızla
Getirdi karısını da Almanya ya
Bir oda bir mutfak buldular bir ev
Çocukları olsun istediler
Eve neşe verir
Bir kızları oldu adını Mehtap koydular
Ferzande neşelerin doruğunda
Artik baba dır
Ferzande daha hırslı zengin olacak
Loto oynuyor her hafta
Ya çıkarsa
Çıktı Ferzande ye kırkbin Mark ta
Sonraları eve gelmez oldu Ferzande
Hatta geceleri bile
Bir duyuldu
Ferzande Alman ı bıçaklamış
Attılar içeri
Kaldı bir çocuk la bir kadın
Ferzande iftiradır dedi çırpındı
Inandıramadı kimseyi kendine
Yazılar yazdı her yana
Ben suçsuzum öldürmedim kimseyi
İnanmadılar
Ve sürdüler Türkiye ye
Yirmi yıllık Almanya hayatı böyle bitti
Karısını cağırdı gel burada da mutlu oluruz
Korktu kadıncağız
Çocuğu hiç bilmezdi Türkçe yi
Ne yapardı köy yerinde
Ve gitmedi Ferzande nin ardından
Ferzande yıkılmıştı kahretmişti hayata
Bir senaryo dizdi kendine
Gitti nüfus dairesine
Karım Yugoslav da kazada öldü
Silin nüfustan
Bir de mevlüt okuttu ardından
İnandırmıştı tüm komşuları
Ben artık yaşayamam dedi
Gitti tarlaya son duasını yaptı
Astı kendini kuru bir ağaca
Ağıtlar yakıldı ardından
Mezar taşına yazdılar
Bahtsız FERZANDE