Bahtiyarlığın 'en' hâli

‘Ve ölüm kadını sevdi
Çocuk düşüverdi yatağından
Güz sancılandı
Toprak bağrına bastı çocuğu
Ve kadını
Onların oldu
çölün dudağında ıslandı çınar ağacı
kılcalında tufan koparken
güz sancılandı yine
çocuk, kadın kayboldu
düş oldu ‘

efsane kalamaz bu şehir bu düşle
bağrını açma toprak!
Sığmıyorum İstanbul’un koynuna

Yaklaştıkça uzayan kollarım
Çölün dudağında Sadi kalıyor
El/lerinin güz sarısı tek dal

Yeni dünya topluyorum sana
Seversin yeni’yi en yeşilinden
Göz önümde katmerleşen …
ve

Çiz
gi
Çiz- gi- diliyor bahtiyarlığımı
bir kadının gözlerinden anlaşılır
bahtiyarlığın en kadın hâli