Bahtiyâr Üşür Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Bir acı tutuştu şu sol bağrımda
Acıma bastıkça her damar üşür
Ağustos ayında köz'ün bağrında
Bensiz kaldığında nazlı yâr üşür.

Gönlümde yer açtım harbî saflara
Îtimât etmedim köksüz laflara
Hasreti dizmişim tozlu raflara
Titreyen dilimde âh'u zâr üşür

Utangaç bûseler ver yanağından
Aşk bâdesi sunsam meşk ırmağından
Çam sakızı çoban armağanından
Yâre bahşedilen bergüzâr üşür .

Ürperir her insân selâ sözünden
Terkettim sılayı belâ yüzünden
Fışkırır toprağın ela gözünden
Ağlar damla damla bir pınar üşür.

Kimi ipek giyer kimisi mintan
Kimi ağa olmuş kimisi sultan
Kimine Cennettir kimine zindan
Bu kahpe mapusta bahtiyâr üşür

Sezâîyim yâre başka seslendim
Sevgiyle büyüdüm aşkla beslendim
En kötü zamanda ona yaslandım
İçimde koskoca bir çınar üşür