Bahtiyar (Kabristan Güncesi)

Mutluyum...
İnan ki mutluyum...
Konuşmuyorum...
Unuttum çoktan kelimelerimi
Ve terkettim tüm cümlelerimi
Dilsizleri oynuyorum...
Gözlerim de rahat artık
Görmeme gerek yok, her yer karanlık
Yaş bile yokken kirpiklerimde
Rutubetten sırılsıklam kutsal sabahlık
Anlayacağın sessiz bir dünya, bir kıta
Ayaksesleri bile çıldırmış bu karanlıkta
Şimdi nerede bilmiyorum gerçi
Dertler yaşarmış bu günahlıkta

Bilmiyorum...
Galiba şu an yatıyorum...
Yalan değil, biraz üşüyorum...
Garip bir hareketsizlik var
Hiç bir şey hissetmiyorum...
Keskin toprak kokusu
Hatta yağmur uğultusu
Hepsini duyuyorum...

Ama biliyor musun?
Hiç korkmuyorum...
Topraktan duvarlarım
Tahtadan bir çatım
Hatta binlerce dualarım
Var...
Dost yok, düşman yok
Dert yok, derman yok
Kuş yok, kervan yok
Feryat yok, figan yok
Sadece ben varım...
Ama burada hayat yok...

Taşımı yazanlar yok
Yaşımı tutanlar yok
Evet, belki dualarım çok
Ama burada ezanlar yok
Öyle ki...
Olan fazla gelir diye
Bir soranım bile yok...

Neyse...
Ben lafı uzatmam bilirsin
Beni sıkça ziyaret edersin
Korkarsın,bilirim ama
Beni bahtiyar edersin...