Bahtiyar İstanbul Şiiri - Maruf Özülkü

Haykırsa gülbangın güne aleme
Atlıların korku salsa zalime

Bağdat Kuddus olur muydu kanrevan
Ey şehir sen yine İstanbul olsan

Hayalimiz semt semt gider tarihe
Ne olur yine gel deriz Fatihe

Gül faslı buraya tez geldi geçti
Süleymaniye’de hüzün var şimdi

Gülhane’de asil yüzünü gördüm
Yıllardır ardında gezer dururum

Bir zaman bağrıma basarım diye
Zindanlardan geçtim Yedikule’ye

Çamlıca’da aldı beni bir rüzgar
Ney gibi inletti sabaha kadar

Attım gayri kolumdaki saati
Toparladım kalan vakti takati

Denizde aradım hayattan behre
Martılarla pervaz ettim bu şehre

Piri Reis devranını özledim
Şehir içi vapurları izledim

Katibim gömleği atmış denize
Gamı kasveti de bırakmış bize

Zikreden dervişim Sultanahmet’te
Dualar ederim kahraman cedde

Mest ediyor beni selvi elifler
Aklımı alamaz başka zarifler

Hey güzel İstanbul, hey koca diyar
Vurulmuşum sana direnmem naçar

Bahtiyardır gülüne kan verenler
Bahtiyardır koynunda can verenler