Bahtiyar Anne Şiiri - İsa Yakan

Aldı kucağına
Yatırdı sevinçle
Özlemle beşiğe
Başladı sallamaya
Ninnilerle yavaş yavaş

Dikilip
Bir müddet öylece
Durdu ayakta
Bakarak yavrusuna
Kendinden geçercesine

Dalıp tefekkür deryasına
Çıkıp gitti uzaklara
Küçük yavrusuyla birlikte
Sıla özlemiyle
Şirin, güzel bir yere

Kim bilir
Ne hayaller kuruyor
Aydınlık çevresi içinde
Yavrusunu ninnilerle uyutan
Şu nur yüzlü bahtiyar anne