Bahtiyar Şiiri - Nebi Ünler

Adım bahtiyar dersem inanma yalan
Hiçbir zaman ben bahtiyar olmadım...
Bir zayıf anımda kaçsa ağzımdan
Hiçbir zaman ben bahtiyar olmadım.

Hep başkası oldum, ben olamadım,
Kendimi arayıp, hiç bulamadım,
Kapıldım sellere, tutunamadım,
Hiçbir zaman ben bahtiyar olmadım.

Ülkücüydüm artık ülküm kalmadı
Devrimlerim için gücüm kalmadı
Sevdiğim bir defa selam salmadı
Hiçbir zaman ben bahtiyar olmadım.

Pişmek istedim de yakmadı ateş,
Bir yudum su bile olmazmış beleş,
Köroğlu masalmış olamam “Keleş”
Hiçbir zaman ben bahtiyar olmadım.

Yanar Anadolu’m sönmeden yanar,
Nemrut bir değil ki, insanlık yanar,
Oğuz torunları yandıkça yanar,
Hiçbir zaman ben bahtiyar olmadım.

Çalana kızmazdım ülkede kalsa,
Bir yiğit başbakan kellemi vursa,
Gam yemezdim ülkem bayındır olsa
Hiçbir zaman ben bahtiyar olmadım.

Kaybettim kendimi olmadı bulan,
Anladım bu hayat yalanmış yalan
İlk önce anamdı sırtımdan vuran
Hiçbir zaman ben bahtiyar olmadım.

Yağmur olsam dedim yakışmadı hiç,
Bir seven aradım sevilmedim hiç,
Anam bile diyor Yılgınım bir hiç
Hiçbir zaman ben bahtiyar olmadım.

Gediz, 19.09.02 Yılgın Yağmur