Bahtıma Talih Kondurmadın, Felek

Bozulmuş bağı, kuru, çorak toprak
Bulutlar sarmış başını, kap - kara
Nasıl da yığılmış dağ gibi beden
Eser yok gençlik denen bu erden.

Şarkılar okunur, nameleri yanık
Kalp duyuyor acıyı, dayanılmaz
Ağlayıp sızlamakla gün geçiyor
Bir dert ki anlatılmakla bitmiyor.

Terk etti gençliği bütün güzellik
Başladı hayat, talihsiz hergün
Gülücükler soldu gamzelerde
Süzülüyor hicran yanaklardan.

İçe dolanan büyülü bir efsane
Duygular kapısız bir hapisane
Bekler infazını, doğan bahtına
Ömürlük mahkum kaldı haline.

Güzellikler bir su gibi aktıp geçti
Aşkın arkasından ne gözler aktı
Felek acımadı, bir tek ona taktı
Söyle seven, bu aşkta kim haklı?