Bahtım Şiiri - Adem Korkmaz

Çıldırdınmı ey benim benden kara bahtım!
Ötelerin öteside var!
Gülmedin gitti hep bezgin kırgın!
Umut diye birşeyler var

Vuslata gark olurken alem
Şairlere şiir oldun
Vaar olurken yok oldun
Sorularında sorusu var

Tasa yüktü omuzlarında
Kar ılık,ılık yagarken saçlarıma
Şemsiye olamadın bahtım!
Zalimce sorguladı zaman
Simamda bir kaç iz,saçlarımda ak!
Verdiğin cevapdan arta kalan

Çıldırmışsın sen ey bahtım çıldırmış!
Hayaller parça,parça,lime,lime
Ümitler zayıf,ışıklar,karanlık

Gökte bir yıldız kaymış,
Seni bahtım bunalım sarmış!
Beterin beteride var.

Hani mutluluk hani tebessüm
Söz vermiştin ya bahtım
Nerde saçlarını tarayacagım sevgili
Biliyorum,bilmeninde ötesi var!
Hani çiçekler,güller,hani bahar?

Zaten beyaz kalamazdın ey bahtım!
Bu denli iğrenç dünyada
Sözünü tutamazdın!

Şimdi ben şair,sen şiir
Yeter konuştuğun ey bahtım,
Şiir gibi geliyor artık zehir.
Alem ikimize dar!

Sen anlatamadım!
Am ben anladım!
Yaşamanın ey bahtım!
Yaşamanın bedeli var!