Ağlamak sen doğmadan.başlamıştı bile
gözlerinden dökülen.her damla yaşta
senin geleceğini çiziyordu.anlına
senin geleceğin mutsuzluktu yada
bir kahpe kurşun.belkide idam sehpasında
sallanarak can vermekti.kaderin
bazen soruyorum kendi kendime
neden geldim şu düzenbaz dünyaya neden
ne güldüğümü gördüm. nede gençliğimi yaşadım
düzenin çarklarına kaptırmışlardı kendilerini
çarkın.birer dişlisi olmuşlardı.insan denen illet
ne sevgi vardı kafalarında nede dostluk
düşüncelerinde.bana dokunma padişahım
sen sen çok yaşa padişahım
şimdi sıra sende sende gel gör
insanların iki yüzlülüğünü
sende yaşa mutsuzluğu ve açlığı
sefaletleri sende gör
sende yaşa zindanlarda işkence içinde acıları
sende yaşa bir kuruşa inançlarını satanları
gelde gör benim bahtı karam gelde gör
görde ibret al bunlardan tövbe et
dünyaya geleceğine
ben geldimde bok yedim. hadi.şimdi sıra sende
bahtı karam sıra sende
veli EKEN 28/5/1994
Kayıt Tarihi : 6.5.2012 09:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu şiirin hikayesi yok yaşadığımız gerçekleri anlatıyor

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!