Annem doğururken beni
Şubat fırtınası kopmuş yüreğinde
ne kadar yüce dağ varsa
aşılası
gelip konmuş iki böğrün
küreğine
Annem doğururken bizi
buzullar ağlamış
uzanmış hançerleri
bahtımızın kerpiç direğine.
İki damla yaş dökmüş gözleri
Biri baht-ı
Biri kara
Kara;
yılların zehrini akıtmış,
kuşanmış doludizgin,
Boşanmış yollara,
yürümüş ağır ağır
bahtımızı çıkmazlara
sara sara....
Şevki Atik
Şevki Atik 2Kayıt Tarihi : 19.11.2011 17:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!