BAHSETME ve BIKTIRMA...
Merhaba gönül dostlarım. Saygılar, sevgiler, selamlar ileterek konuya açıklık getirip, paylaşıma sunmaya çalışıyorum. Bazı insanlar kendini övmekten çok zevk alırlar. Uyarı yapsan bile hobi alışkanlığından vazgeçmez.
Her kişinin kendine göre yeteneği vardır. Topluma yararlı olduğu sürece halk onu zaten takdir eder. Kendinden sürekli övgülerle bahsetmenin anlamı da yoktur. Hayırlı işler yaparken örnek davranışlar sergiliyorsa bunu övgü değilde başkalarını da teşvik etmek amacıyla söylüyorsa sınırı aşmamak kaydıyla devamlı değilde aralıklarla hatırlanması için bahsedebilir.
Sadece yabancılar için değil bu durum hane içerisinde de geçerlidir. Bir büyüğünüz size hediye aldıysa, bunu da toplum içinde başınıza kalkıyorsa o hediyenin rencide den başka ne anlamı olabilir ki. İnancımıza göre hayır işlemler yaparken sağ elin verdiğini sol el hissetmeyecek bile. Bazı zenginler sadaka, zekat dağıtıyorum diye neredeyse basın açıklaması yapmayı bile düşünebiliyor. Bizler mübarek ayda fitreyi verirken bile Allah kabul etsin cümlesini duymaktan çekiniyoruz. Çünkü yeterince yardım yapamıyoruz.
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta