Güneş batar hüzün doğar
Sever ama sevmez karayı
Karagül boynunu büker
İçmez bir yudum su
Suya hasretken
Yetinir kendi kendine
Kucaklaşır yaprağındaki yalnızlığıyla
Alışkındır aslında
Yaprağıyla kucaklaşmaya
Pek sever yaprağını
Nedeni ise
Daimi dostudur onlar
Çünkü dikenlerine sarılacak kimse
Yoktur
Kayıt Tarihi : 10.4.2016 21:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!