BEYAZ GÜVERCİN
Sana giden güzel yoldan, dönülür mü artık geri
Her şeyinde adım vardır,beni sevdiğinden beri
Girsek gönül bahçesine silsek yüreklerden kiri
Ayrılır mı can bedenden, eller ele değmeyince
Yaylalardan bir yel esti
Afet gibi yıktı geçti
Ayağımı yerden kesti
Yıkıp geçti, can evimi
Gönül deniz, dağ dudaktı
Bugün:
Küçük bir bulut olsaydım
İlk önce:
Sevildiğim bir yüreğe akardım
Alırdım yaşlarını, gözlerinden
-
Bu gece tüm karanlıklara inat
Gözlerinden okuyacağım bu aşkı
Bir bir kapansada yüzüme kapıların
Deselerki idamsın yarın sabaha
Varsın olsun be gülüm
Korkmuyorum artık hiç bir şeyden
Dünya küçük biz büyüğüz
Bunu böyle biliriz biz
Gerçeğe bakar gözümüz
Hakka doğru yürürüz biz
-
Yürürüz biz,yürürüz biz
Mademki bu yola çıktık seninle
Ayrılık düşünmek bize yakışmaz
Herkes dost olmalı önce kendine
Özentiye dalmak,bize yakışmaz
Madem ki yorgunuz zalim yıllarda
Anladım ki sen benim;
Göz yaşımdaki duruluk,
Yüreğimdeki sızıntı,
Dudağımdaki kıvrım
Yüzümdeki tebessümümsün.
Bir damlacık su gibiydi
Gözüme kaçtı birden bire
Hızla koşup,yerleşti beynime
İçimde ne saraylar kurdu,yaşanası
Şimdi dilimden dökülüyor
Adı AŞK
Hadi! Sen susma bari
Benimki biraz da naz
Sen bana bakma ne olur?
'' Susanlar gerçek suçlulardır hayatta
Gözlerinde korku,gönüllerinde perde oldukça''
Sakın unutma:
Elim,ayağım,gözüm hepsi benziyor sana
Güzellikler doğrular her zaman bizden yana
İnsan yüce bir varlık, elbette anlayana
Ben de aciz bir kulum,benim senden farkım yok
-
Bazen hüzünlenirim, arada bir coşarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!