Bozuk para misali, harcadığım günlerin
Elmas kadar değerli olduğunu anladım
O koştuğum sokakta, kaldırımda, şehirde
Aksak topal gezerek, uzatmayı oynadım
Dostlardan da ayrıysam, yaşadığım günleri
Sen kağıt mendil oldun mu
Hani kirli eller silinipte
Çöpe atılan,
Aslında
Başı göklerde mağrur bir selvi
Belki de muhteşem bir çınardın,
Tan atarken yedi tepede
Yanık bir ezan sesiyle uyanırsın
Serin bir iyot kokusuyla başlar gün
Nereden bakarsan bak, İstanbul'a
Huşu duyarsın.
Yok olanlar duygulandırır seni, üzülürsün
Sevgi gönüllerden akmasın hele
Önünde ne varsa götürür seller
Kapkara saçları bırak ki yele
Kıskansın yasemen, kıskansın güller
Sanki manolyasın, beyaz ve narin
Gönül alfabemden
A var, Ö var, N var,
Bir sen yoksun gül goncası,
Kalbimde özlemin sancısı
Alfabenin en seslisi,
Dosttan nedir bu çektiklerim
Düzgün yolda ayağımı burkarlar
Dost deyip de, hatır gönül ettiklerim
Düştüğüm de uzaklardan bakarlar
Kötü günde yanlarına gittiklerim
Ayrılığı sildim artık lugattan
Ölüm yazdım yerine
İhaneti sildim
Adını yazdım
Aşk yalandır diyemedim
Aşkımı yazdım
Git gönlünü eyle, beni geç artık
Seviyorum demek sanki suç artık
Sevgi selin benimkine eş değil
Sebil oldu, her gelene saç artık
Ne uzakmış iki kalbin arası
Kızım benim
Melek yüzlüm, özüm benim
Yarın bayram babasızsın,
Boynun bükük anasızsın.
Yüzün gülsün melek yavrum.
Butrda zaten kan ağlarken,
Ben sana susamış sana hasretim
Kimseye yar olmam sana kısmetim
Sen olmazsan olmaz benim vuslatım
Gel artık, sonbahar gülüm açıyor
Vuslatın zamanı geldi geçiyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!