Ezgilerin bittigi yerdeydi karanlık
Sessizlik ve yalnızlık
Uzak iklimlerin soğuklugu içinde her yanım
Sesleri yitirmemeliyim ben
ezgi sesi
en sevdiğin bile
seni anlamıyorsa
sevginin erdeminden uzak
senden uzak
sevdadan uzaksa eğer
üzülme küçüğüm
hiç gelmeyecek yarınlara sığındık
ve aldanmayı yeğleyip
unutmayı denedik
soğuk rüzgârlı bir kış sabahının
ürpertisiydi sanki her şey
dostlukların en güzelini yaşayabilmekse yaşam
içten bir gülüşte görebilmekse güzellikleri
tutsağı olmadan sevginin
sevgileri tutsak edebilmekse yüreğe
yanımda ol her zaman
bir gün
sevgiyle dayarsan başını
seni sevenlerin yüreğine
ve eğilerek öpersen
bir çocuğun simsiyah gözlerini
gülümsersen yeni açmış bir güle
eski plakta ince bir kadın sesi
kürdilihicazkâr söylüyor
'dost elinden yüreğim yarelidir'
yürek yarası dost elindendir çoğu kez
dost uzakta dostluk yabancı eldedir
geride kalanlarsa yıkık gücenik
Uçları nakışlı kıvrımlarda mı anlam
Ceylan renginin en bilinmezinde mi
'Bardağımdaki şarap
bir alev gibi titriyor' diyebilmekte belki
Belki de
Ceylan rengini hiç bilmemekte
anımsamayı yeğlemişti
unutmayı değil
ardına takılıp gitmeseydi mavinin
unuturdu belki çok şeyi
oysa yaşam
tek renkli değildi
göz erimlerinde yitip gitmişti pembeler
siyah eldivenlerini giyinmiş gece
tutsak etmişti çok şeyi
durgun saatlerin resmiydi zaman
korku umarsızlıktı şimdi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!