Gül toprakta biter, bahçıvanla büyür, sahibine kokar.
Sen ey gülşenimin nadide gülü! Baharda yeşeren, baharla şenlenen, baharı şenlendiren muştuların sultanı! Yeşili imrendiren, kırmızı ile beyazı kıskançlıktan öldüren…
Ey ellerime batan dikenin sahibi, yüreğimden akan al kızıl kanın karşı konulamaz müsebbibi!
Toprağın bağrında filizlenirken; ilk benim yüreğime, hep benim yüreğime sürgün salacak sandığım… Bakmaya kıyamadığım, dokunmaya utandığım... Esen yelden sakınıp, bahar yağmurlarıyla yıkadığım... Yalnız eşsiz kokusuna değil; hem ince dallarına, hem fidan boyuna ve hem hûnî dikenlerine razı olduğum...
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta