Bahçıvan Sen Olunca Şiiri - Yıldız Koç Ş ...

Bir heyecan,bir tutkuyla açılır perde,
Yaşama ait ne varsa kadehlerde,
Kimi damla damla içer,
Kimi tek bir dikişte...

Sen acılarını damla damla özümleyenlerdensin,
Sen yemeden yedirip sonunda
Kahır çemberinden geçenlerdensin,
Sen,nasıl anlatayım ki başkalarına seni,
Birkere doğup bin kere ölenlerdensin.

Üzülme.....
Bir yerde biter oyunlar,iner son perde...
Kuliste ki sanatçılar her günkü gibi dönerken evine,
Atar yüzünde ki maskeleri,yere,
Görür aynada yüzünü çıplak gözleriyle...

Geçecek bu günler,
En dayanılmaz gibi gördüğün 35 yıl gibi.
Gelecek bir gün,gerçekler karşına,
Toplayacaksın bahçendeki gülleri toplar gibi...

Şimdi sana zor gelsede,eskisinden daha kolay yaşamak,
Şimdi sonbahar yaprakları gibi dökülsede sevdiklerin,
Göreceksin, bir bahar günü teker teker yeniden açacak,
Belki saksılar iyi değildi belkide toprak,
Bahçıvan sen olunca,
Çaresi yok, o güller yine açacak.