Bahçeye Gelmedin ki Şiiri - Evrim Evrensel

Bahçeye gelmedin ki,
Gül verdim almadın ki,
Ömür geçti gitti vah
Kadrimi bilmedin ki.

İda'nın başı puslu,
Bizde Müzeyyen Süslü,
Çiçekler selam durur
Olaydı yârim Süslü.

Dolmayana akmazdım,
Gereksize bakmazdım,
Sen bahçede olaydın,
Ben oradan çıkmazdım.

Oy Müzeyyen, Müzayyen,
Kendin değil bize yan,
Ne sen geldin ne de ben
Ondan stresle hezeyan.

Evrim Evrensel eğil,
Çirkine verme meyil,
Emek verme sevmeze,
Sevilen cana değil.