(Oğlum'a ve bahçesiz tüm çocuklara)
Yüzünüz güneşsiz de ondan mı solgun?
Beton duvarlardan mı, tozdan mı, dumandan mı?
Karanlık odalarda azalır çocukluğunuz.
'Biz baba, biz, bahçesiz, oyunsuz, yorgun,
Bazen kaldırımlara atarız kendimizi,
Ezilmiş kedilere ağlamazki köpekler,
Ağaçsız nasıl büyürüz' dedi oğlum.
Kayıt Tarihi : 4.4.2003 14:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!