Bahçende ki Çiçekler den Bahsetme Bana

Bana kababalık etmedin
beni yıktın sadece
böyle bir sevgi kolay mı
bulunur sanıyorsun
ben ordan,oraya sürekleyeceğin
bir kadın değilim

Kendimi küçücük ucuz biri
gibi hissetmek gücüme gidiyor
ama canın sağolsun
beni yakıştırman kafi aslında
neden konuşuyorum ki boşa

Bahçendeki çiçeklerinden
evinden bahsediyorsun bana
benim ne bir evim
bırak bahçeyi
saksıda tek bir çiçeğim bile yok
bunların benim canımı nasıl
yaktığını
acıttığının
farkında bile değilsin

Beni hayatının bir parçası
görebilseydin eğer
yaşadıklarının on da birini
yapmak için mücadele
ederdin
benden zaman istemezdin

Beraber katlanırdık oysa
tüm zorluklara
ben razıydım seninle
düşüp kalkmalara
ama sadece ben mişim iste

Kabalık etmedin incitanem
sadece hayellerimin üstüne
çaresizlik toprağı nı serdin
dağlar diktin üstüne
istese de kalkamaz
gücü kalmadı artık hiç bir şeye

Senin acımana ihtiyacım yok
yardımlarına ihtiyacım yok
bana merhamet kırıntıları
vermene ihtiyacım yok
küçücük yaptın sen beni ya
bugün ufaçık ettin

Kaçıp gidesim oldu masadan
gözyaşlarımı tutmak için
verdiğim mücadele içimi yaktı
gözlerine bakamadım
susman öldürdü beni
aynı şu satırları yazarken
eceli ölümü tattığım gibi

Tek ben kurmuşum pembe hayelleri
sen memnunmuşun hayatından
bilemedim
anlayamadım
eridim,bittim kahrım dan

Nasıl küçülebildim bu kadar
oysaki bana destek zannetmiştim
yüreğini
ben anlatırken senin ile
geçireceğimiz günleri
tepkisiz kaldın
sustun
ölüm gibi sustun sevgili
ben hiç bu kadar küçük ve
aciz hissetmedim kendimi
sana kızamıyorum
kızamam
demiştim ya seven kalpler
küsmez
kızmaz
kırılır sadece
ve sonunda
susar....
kendi aşkının içinde
gömülür sessizce
boyun eğer
kaderine........