Bahçemdeki Gül Şiiri - Mustafa Erol

Bahçemdeki Gül

İnsanlarda bulamadığımı nerde bulurum dedim.
Dediler ki;
Bahçende gül,
Kafesinde bülbül besle.
Ben de işte bu hevesle
Gül dallarından ördüm kafesi elimle.
Daha bir başka yansın güle diye bülbül.
Öyle an geldi ki hastalandı bülbül.
Şarkıları ben söyledim dilimle.
Bülbülsüz kalmasın diye gül.
Her yeni gelen zamanda
Yeni yeni şarkılar besteledi bülbül, gül için.
Ama ne bir şarkı duydu şarkısına karşılık,
Ne de bir tebessüm.
Anladı anlamsına benim garip bülbülüm,
Bu gülden ona yar olmazdı….
Oysa;
Bülbülün güle sevdasına ayar olmazdı.
Bir gün baktım ki;
Bahçemdeki güller kurumuş.
Bahçemdeki gülden bir öyküydü kalan.
Bülbüldense, bir avuç tüydü kalan……

Mustafa EROL
Antalya/Manavgat