Bahçeler Şiiri - Ozan Durmaz

Ben bir gülüm;
Aydınlık güneşle aydınlatılmış bahçede.
Şehitlerimizin kanıdır,
Beslendiğim su!
Ondandır gururum!
Ondadır haklılığım!
Ondandır rengimin kızıllığı!

Ben bir papatyayım;
Aydınlık güneşle aydınlatılmış bahçede.
Beyazım barıştır!
Sarım ekinlere verilen,
Emeğin sarısı...
Dağlarda ben hüküm sürerim!
Meydanlarda ben hüküm sürerim!

Ben bir ısırgan otuyum;
Aydınlık güneşle aydınlatılmış bahçede.
Bekçisiyim onur hakların!
Bırakmam dağları, meydanları,
Düşmanın pençesine!
Kalbinden bir ısırık alırım düşmanın,
İçine aydınlık ışığı sızsın diye!

Ben bir ayrık otuyum;
Aydınlık güneşle ayınlatılmış bahçede.
Ayrıklığım; anarşizm bayrağıdır!
Ayrıklığım; kusursuz özgürlüktür!
Ayrıklığım; haklılığımdır, onurumdur!
Ayrıklığım; gerçektir!
Yanlış yoldandır ayrıklığım!

Ben bir yaseminim;
Aydınlık güneşle aydınlatılmış bahçede.
Kokum umuttur kalbinizde!
Kokum dayanma gücüdür işkencelere!
Bir sarmaşık gibi sarıp kalplerinizi,
Ananız, babanız, kardeşiniz olurum!
Haydi kardeşler direnin!

Ben toprağım;
Aydınlık güneşle aydınlatılmış bahçede.
Şehitlerimize ben bakarım, korurum.
Zamanı gelince sizide kurtaracağım o karanlıktan.
Size ben can verir, sizinle onurlanırım.
Kana doydum artık, yeter!
Ben ak su isterim; bağımsızlık ve özgürlük tadında...

Ben güneşim;
Aydınlığımı bahçeyle paylaşan.
Aydınlık yolunu size göstermeye çalışan!
Ey çiçekler;
Bozun derin sessizliğinizi artık!
Düşerken gençleriniz toprağa,
Haykırın düzene, yönelin benim aydınlığıma!

Ben bahçıvanıyım,
Aydınlık güneşle aydınlatılmış bahçenin.
Sizi yetiştiririm evlatlarım,
Aydınlığına güneşin erişmeniz için,
Özgür ve bağımsız olarak toprağa düşmeniz için,
Tanrı, kral, padişah değil, yol göstericiyim sade!
Ey çiçekler; Sarılıp davaya kurtarın herşeyi!
Bunu yapacak olan sizlersiniz!
Dediği gibi Ata'nın;
Engellemesin sizi asker, polis!
Haydi el ele verip
Ata'nın anlagığı gençlik olun!
Özgürlüğü ve bağımsızlığı getirin karanlık bahçelere!