Bahçede sükûn. Şiiri - Vedat Korun

Bir günün sarhoşluğu bir güne yeter.
Ayılıpta görmeye ne hâcet rüzelâyı.
Bir hiç bile içmeye gayrı bahâne oldu.
Sil gitsin kadehinden şu âlem-i fâniyi.
Elde bâde,mahzûn kalbim fasl-ı hazân oldu.
Bin gecenin şuûruna ermedi dökülen yaşlarım.
Beş vakit semâya dönen ellerim,mîzâb-ı bârân oldu.
Son satır da tamamlandı,vakittir bahçede sükûn.
Bir hoş hayâli mülke saydılar,o da dil-figar oldu.
Yağmur dindi,ziller sustu,zaman uykuda.
Söyleyecek söz bulunmaz sessiz figânıma.
Bin ah,bir nefeste şu cânıma dil-güdâz oldu.

25-02-2010.

Rüzelâ…reziller.
Âlem-i fâni…geçici dünya.
Bâde…içki.
Fasl-ı hazân…sonbahar.
Mîzâb-ı bârân…yağmur oluğu.
Dil-figar…yaralı gönül.
Figân…feryad.
Dil-güdâz…gönüle eziyet eden.