BAHÇE ŞİİRLERİ

bu çocuğu bir kısrağın boynuna asmalı,
dedi baba
nallar başımı ağrıtıyor
müzik dinlemelisin
televizyon izlemelisin
bir evin olmalı
bahçe kapısında
..

Sevgiyle bezenmiş
bir bahçe gördüm
ışığa çiçeğe
meyvaya durmuş
Sevdalı günlere
hasret gidiyor
Yanına uzanıp
..

Güzel kadehler camdır ve kırılırlar
Gül yaprakları incinme hassası taşır
Gel demek için aşka ağlamalısın

Sevmek basamaklar önünde terlemektir
Sevilmek her basamakta ki umut
Sessiz gül yaprakları düşer ayaklarına
..

Bu memleket bahçe sizlerse çiçek
Sevgiyle hayaller gerçekleşecek
Eğriler yanlışlar hep düzelecek
Olursa kol kola kol kola gençler.

Tertemiz duyguyla tek niyet ile
Ayrım gayrım olmaz adalet ile
..

Selâmın üstümüzde daim olsun Rabbimiz,
Bizler birer fâniyiz,sizler ey ehl-i kubur
Cenetten birer bahçe olsun kabirleriniz
Etme Rabbim, olmasın cehenneminde çukur.

Bizler her zaman yoksul,sen her zaman bir varsıl
Ne kadar zengin olsak bizler yine bir fakir,
..

Bakışların donuk aynalarda hep
Kışı mı yaşıyor gözlerin, söyle?

Gölgeler asılmış kirpiklerine
Uyku zamanı mı, oynayan çocuk

Kuşlar uçmuyor mu rüyalarda hiç?
..

ah bir izin versen Rabbim
makberinde dökebilse ölüler göz yaşlarını
ki o göz yaşlarıyla gitse tüm günahları
yer altı nehirleri bentlerine esir olmazdı

ah bir izin versen Rabbim
ruh ruh terk ettiğinde fani devranı
..

Dolaşırım vatanımı, yurdumu
Seyyah olmak istediğim yok benim.
Başkasına söyle dostum derdini
Doktorluktan anladığım yok benim.

Düşünürüm köşelerde, kıyıda
İhtiyacım yoktur fazla öğüde
..

Bekle beni. Seni benden ayıran ne varsa hepsini yok etmeye yemin ettim. Sözümü tutarım bilirsin. Şimdi senden uzağım diye kesme ümidini sakın. Bu aşk bizim yazgımız. Ne kadar zor olursa olsun,hangi engel çıkarsa çıksın bu aşk yaşanacak mutlaka. Sakın ''O gitti artık'' diyenlere inanma. Bedenim yanında olmasa da yüreğim sende,ruhum sende.
Kapa gözlerini ve düşün beni.Hisset yüreğimi. Elbet biticek bu ayrılık günleri.
Bekle beni. Senden uzakta olmak kolaymı sanıyorsun? Kolaymı dayanmak buna?
Hiç kimselere söyleyemediğim derdim içimi öyle acıtıyorki. Özlem besliyorum habire.Biliyor musun,seni özlemek bazen korkunç bir sancı oluyor. Bu sancıyla uyumak mümkün değil. Evin içinde volta atarak karşılıyorum sabahı. Aklımda sen.
Aklımda kavuşma anımız. O büyük an.
Bekle beni. Yüreğimi elime alıp geleceğim kapına. Beni gülerek karşılayacaksın. Hani dedim ya,seni özlemek korkunç bir sancı diye,bir tek gülüşünü hatırladıgımda zayıflıyor o sancı. Beni hayatta bir aşkın birde gülüşün tutuyor. Sen güldükçe bu ayaz günlerin yerini bahar bahçe alıyor. Ah sevgilim kalbim hala senin için atıyor.
Bekle beni ''Gelmez'' diyenlere inat geleceğim mutlaka. Beni gören herkes şaşıracak,sen hariç. Çünkü bekliyor olucaksın beni. Çünkü inandın bana.Çünkü benim gibi seni de hiçbirşey vazgeçiremedi bu aşktan. Sahi,hatırlıyormusun ilk göz göze geldiğimiz anı? ikimizin de insanlara güvenimizin hiç olmadığı bir zamandı. Yaralanmış yüreklerimizi iyileştiricek ilaç gibi sarıldık birbirimize. Bilseydik bu kadar zor olucağını yine yaşarmıydık bu aşkı? Yine böyle delice bir tutkuyla bağlanırmıydık birbirimize? Bence evet,söyleselerdi bize,''Sizi tahmin bile edemeyeceğiniz kadar zor günler bekliyor'' deselerdi,yine de dinlemezdik.
..

Bilecik’in orta yerinde
bir bahçe
sarı, kırmızı, pembe
Çiçeklerin içinde
Seni düşünüyorum
Elimde kepim
Cebimde elim
..

Kapatın kapıları,pencereleri
Sıkı sıkı kapatın
hırsız zevk alsın açacağından!
Elektrik verin cezaevi tellerine
mahkûmlar zevk alsın kaçacağından!
Sonra zincirleyin gülleri, toprağa
gözü arkada kalmasın bülbülün,
..

yeşiltepe’yi hatırla, neyi kaybettin?
hangi bulut kızdırdı seni böyle?
yalnızlıklardan gelirdik, incinirdin
ışıklar kapanırdı, dönerdik kendimize

küçük bahçe uzak aşkların kokusu
gün bize doğrulurdu dağlardan
..

Zevk almaz oldum sabahlarımdan
Bir kurak düştü bahçeme
Bir kurak ki gülüm
Ağlıyor bülbüller
Sanki,dünyadaki tek bahçe benimkiymiş gibi
Ağlıyor bülbüller
Ben gördüm
..

1.Bölüm
Gözümdeki çapağı silip ayağa kalktığımda,sızlanıyordum.Annem çökelikle dürüm yaptığı yufkayı elime tutuşturup ahıra gitti,hayvanlara yem verecekti.
Ben ile annem ayrılmaz ikili,kırmızı entarisinin eteğine yapışınca hiç kimse beni koparamazdı annemden...Ahıra gitmeden bir bakır maşraba ayranı da yanıma yere koydu.O zamanlar masa sandalye,tabak kaşık,çatal olmazdı.Kullanılan bütün kaplar herşey bakırdandı.Sitil,tencere,derin kaseler,sini, bakır taslar (Erzincan işi) ... Kuru şeyler elle yenilirdi.Sadece sulu yemekler için ağaç kaşıklar kullanılırdı.Daha evvel çatal hiç görmemiştim.
Evimiz tek gözlü büyük bir damdı.Penceresi yoktu,yukarıda annemin soğuk olmasın diye geceleri çaputlarla tıkadığı iki uzun delik vardı.Sordum,neden penceremiz yok?
''Eskide eşkiya devriydi,kimse büyük pencere yapmazdı,buna karşılık tek kapılı damın girişi geçilmez kale gibiydi,dedi'' Bu dam 1920'ler de yapılmış,büyük bir oda gibiydi.Bir tarafı mutfak niyetine tezgah yapılmıştı.Tezgah üzerinde haşı denilen içi buğday dolu büyük çuvallar ile keçi kılından dokunan içi un dolu daha küçük çuvallar dizilmişti.Tezgahların altına da kapalı kaplarda eşya saklanıyordu.Tavanda krişler vardı,önemli şeyleri sepetlere koyar krişlere asarlardı.Tezgahtan ötesini, ahır soğuk olunca dam ortasından ikiye ayrılır,hayvanlar oraya alınırdı.Böylece hepimiz için ocakta yanan kütük ortalığı ısıtırdı. Hayvan dediğim; iki inek,birkaç koyun,bir keçi gibi... Tabii ki,ben annem ve babam kış aylarında yalnız olduğumuz zamanlarda yani 1952-53 gibi hayvanları damın içine alırlardı.Hatta kurt sürülerinden kurtulmak adına köpeğimizi bile annem içeri alırdı.Bazen kurt sürüsü köye inince silah sesleri duyardık.Bu model çiftlikleri eski Alman evlerinde görünce,şaşırmamıştım.Demek ki Doğu Roma dönemi kültürü olmalıydı,diye düşündüm.
Hatırladığım kadarıyla 1950'li yıllarda daha fazla sığır,keçi ve koyunlar vardı.Bizim köylerde çoban olmazdı,her ev hayvan sayısına göre davara sırasıyla giderdi.Ayrıca eşek ve katır taşımacılıkta kullanılırdı.At zengin işiydi,belli evlerde beslenirdi.Ben annemle davara gidişimi hiç unutmam,biraz az duyduğu için her tarafa ben dikkat ederdim,o bana nereye gideceğimi söyler,beni yönlendirirdi.
*Bizim oralarda aşiretler vardır. Dedelerimiz yaklaşık M.S.970 yıllarında Moğol istilasından kaçarak Anadolu'ya gelen Türkmenlerdir.Hayvancılık yaparlamış,konup göçerlermiş.Belli bir yerleşim yerleri yokmuş.Üç kardeş aile ve muritleriyle Murat Karasu havzasına yerleşmişler.Kardeşlerden Sarısaltuklar göç edip Trakya'ya gitmişler.Babamansurlar Bağene,Seyyid Mahmud Hayrani Nazımiye'ye yerleşmiş.Bunlar kimilerine göre yedi,kimilerine göre dokuz kardeştirler.Yedi kardeşten biri olan Gulin bizim dedemizmiş.
..

Bağ u bahçe gonca güllerle bile
Sevginin mustarip kaldığı çile
"Bir bakış ki sevgiyi verir ele",
Nostalji babından; artık eskice

Akrep yuvasında, döner yelkovan
Zulümdür eğleşir bunca zalimle
..

Ben bir sevgi bahçesiyim,
Yüreğimde çiçekler açar
Sevgi tohumlarından..
Bir yaralı yüreğin vardı ya,
Gönül bahçeme aldım onu.
Çiçekleri açtı ve birleşti,
Her iki bahçe.
..

Yemyeşil bir bahçe düşle hayatında ey sevdiceğim
Rengarenk çiçekler olsun yanında, kıyısında, köşesinde
Bir de Kevser misali akan derecik olsun olmuşken
Düşle ki gerçek olsun, seninle birlikte gezeceğim
Kuşlar en güzel şarkılarını okurken bu bahçede cananlarına
Düşle ki ben can oldum geldim yanına
Ve gökyüzü en güzel parıltısını sunarken ikimize
..

sana benziyor herşey!

dallarda yapraklar
aheste aheste esen rüzgar
çisil çisil yağan yağmur
gökte mavi
toprakta başak
..

Gonca isen, dallarını,
Arım isen, ballarını.
Dostum isen, kollarını,
Yanımda...istiyorum.

Yağmur isen, bulutunu,
Gonca isen, hoş kokunu,
..

Dostlar ile sohbet etmek
Petekte ki bal gibidir
Yarenlerle ülfet etmek
Bara gelmiş dal gibidir

Dostlar irfana gelince
Gönüller hep bir olunca
..