Bahçe Senin Neyine Şiiri - Mahir Başpınar

Kaynatam başıma bir bahçe sardı,
Görmediğim işi gördürdü bana.
Çalıştım didindim bitmedi derdi,
Kazmayı küreği kırdırdı bana.

Sevindim, bana da uğraş olacak.
Torbalar kasalar elma dolacak,
Satınca bir sürü para kalacak,
Tozpembe hayaller kurdurdu bana.

Önce budak ile giriştim işe,
Çalı çırpısını sakladım kışa,
Hiç yoktan düşürdü tatlı telaşa,
Derdi sıkıntıyı sardırdı bana.

Bahçe beyazlamış, baktım kar dedim,
Meğer çiçek açmış, meyve var dedim,
O gün soğuk vurdu ayvayı yedim,
İp üstüne unu serdirdi bana.

Elma marazlandı tava gelmedi,
Kimi kurtlar deldi, kimi delmedi,
On beş sefer ilaç yaptım ölmedi,
Bahçeyi yeniden sürdürdü bana.

Türküler söyledim beni duymadı,
Suladım suladım suya doymadı,
Her hal beni rençper bile saymadı,
Kafamı gözümü yardırdı bana.

Budağı, gübresi, suyu ilacı,
Her gün gelen zammın verdiği acı,
Güldürmez garibi eder sılacı,
Yatağı yorganı dürdürdü bana.

Kamyon, tır dolusu ürün satmadım,
Servetim üstüne servet katmadım,
Şansımdan az tuttu, fakat batmadım,
Araya duvarı ördürdü bana.

Masrafımı teker teker not tuttum,
Hesaba vurunca ben hapı yuttum,
Verdiğim emeği çoktan unuttum,
Eve giden yolu sordurdu bana.

Yetiştirmek ayrı, satması ayrı,
Bana olmasa da, olsa da hayrı.
Bu işi burada bıraktım gayrı,
Böyle bir kararı verdirdi bana.

Bu iş sana göre değil be Mahir,
Geldi de geçiyor zamanın ahir,
Sakın kimselere etme ha kahir,
Kapıya kilidi vurdurdu bana.

Mahir Başpınar 24.09.2021