Bahçe/sarmaşık Şiiri - Atila Öztel

bahçeye açılan kapı
bir uzun patika
yolun sonu köşe
benim esmer hüznüm...
oturup anlattık
koklaştık
yüzüme sığmayan
bir tebesümü...
ağlaştık dertleştik
diz dize...
hangi dalı
daha çok sever
hangi kedi
daha bir deli
ve ıslanmayınca
naz eden
hangi çiçek...
dal kırıldı
içime düştü
yaprağı kurdu...
kimselerin
bilmediği
bir bahçede
öğrendim herşeyi...
beni seven
yabanda açan
gün ve gün
ömrüme dolanan
sarmaşık dalı...