Bahçe Şiiri - Yılmaz Aybar

O gül fidanı
Benzemiyor öbürüne,
Tutmuş bahçıvan bağlamış
İkisini birbirine.

Öbürü de fidanmış bir vakitler,
Şimdi bir kuru değnek,
Gelişsin diye gittikçe serpilsin diye
Gül fidanına destek.

Gül gerek bahçeye çünkü,
Oysa değneğe sabır,
Sevildikçe hep genç fidan koklandıkça
Eski fidan buna nasıl dayanır?

Delice özense de güle,
Geçmişi çılgınca özlese de çaresiz dayanıyor,
Ah etse dilinden ne bahçıvan,
Ne de gül anlıyor.

Kimileri hatırlatıyor değneğe bazen
Kendisinin önemini,
Güzelliğini ona bağlıyorlar hem bahçenin,
Hem bahçıvanın sevincini.

Ama kim ne derse desin,
Sadece desteklik değneğe teselli değil,
Ve bahçıvanda mı hata,
Yoksa değnekte mi belli değil..