Zamanın evvelinde bir varmış, bir yokmuş.
Zatın birinin bahçesinde ürün pek çokmuş.
Güzelmiş bahçe, bakan bir daha dönüp bakarmış.
Her türlü ürün varmış, ağızların suyu akarmış.
Bu zat, paylaşmayı da severmiş, verirmiş bol bol.
Komşular zaman beklermiş, olgunlaş haydi ol ol…
Ne güzelmiş günleri fesatsız, huzurla yaşamak.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
