Yokluk denen bir bahçede gezinmekteyim.
Sevgisizlik diz boyu,yalan zirvelerde.
Saklanmış kişilikler ortaya çıkmış,kadeh ve şişeler ellerinde.
Biçare gönüller zincirlenmiş,ağlıyor meçhul köşelerde.
Başımı eğmeden yürüyorum bu bahçe denen delhizde,
Gururum kırılmaz bir demir,eğilmedi,eğilmez asla kimseye.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta