Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bir avuç bahçe soluk verir insana,Temiz kalabilirse ne mutlu.İnsanların duyguları bile kirlenmiş bu çağda, Yüreğine sağlık bahçeni görür gibi oldum. Ne güzel anlatmışsın.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta