Baharyeline Son Mektup

Yıl 1991 güzel bir bahar mevsimiydi,
Ömrümün unutamadığım en güzel senesiydi.
Seni tanıdım BAHARYELİ baharımnda ömrümün,
En büyük bayramıydı şu yaralı gönlümün.

Açıverdi en nadide çiçeği gönül bahçemin.
Bambaşkaydı gözlerin,kaşların ve perçemin.
Mengen'in caddeleri görmedi böyle güzel.
Benim için farklısın hala yerin çok özel.

Gül'den koymuşlar adını, adın gibi bir gülsün,
Benim gönlümde açıpta solmayan tek gülsün.
Tanımadım senden başkasını kimseyide sevemedim.
Tam 17 yıl geçse de ben kendime gelemedim.

Belki hatırlarsın BAHARYELİ ne güzel günlerdi,
Yüzün o günlerde daha güzel gülerdi.
Bahar yürürdü BAHARYELİ sen yürüdükçe bahar yürür.
Güzelliğin caddenin öbür ucundan görünür.

Sevgi tüterdi bastığın yer, güneş gibi doğardın.
Varlığınla mest eder mutluluğa boğardın.
Akşam olmasın isterdim okul servisin gelmesin,
Bir günlük mutluluğum o an sona ermesin.

Ama gitmeliydin BAHARYELİ okul sonu akşam olmakta,
Sen giderken benimse yüreğime acı dolmakta.
Gitmeliydin elbette annen, baban beklemekte.
Sana çarpan kalbimse sabaha dek teklemekte.

Beklediğim güneşi getirirdin sabahın sekizinde,
Bense işe gider gibi emre hazır amade.
Kalkardım sabahları sırf senin için BAHARYELİ,
Görür görmez huzur dolar, gönlüme akardı sevgi seli.

Hatırlarsın BAHARYELİ şiirler yazardım sana,
Yazdığım şiirleri özenle koyardım zarfa,
Özeldi onlar çünkü kalbimi sunmuştum,
Aradığım benliğimi belki sende bulmuştum.

Yıllar sonra BAHARYELİ, yıllar sonra bir düğünde,
Seni görüverdim birden, hem de tam önümde.
Rüyaydı sanki bu, inanamadım gözlerime,
Ramak kalmıştı aslında hala seviyorum dememe.

Diyemedim BAHARYELİ, diyemedim telaffuzu zor,
Sevdamı bile bile söyleyememek kor.
Oysa duruyordun yanımda tamda karşımdaydın,
Yakındın nefes kadar fakat arşımdaydın.

Saç rengin değişmiş tek, değiştirememiş yıllar.
Fakat ben eski ben miyim saçlarımda kırlar.
Yanından geçtim ya, duymak için kokunu,
Aynı bahardı kokun atlatamadım şokunu.

Sevgiler BAHARYELİ, sevgiler.
Derler ki bir gün elbet biter.
Benim sevgimse aksine artarak uzar gider.
Canım olmuşsun ki bu can başkasını nasıl sever.

İlan-ı aşk değil bu bir duygu patlaması,
17 yıl sensizliğe zor geldi katlanması.
Beklemiyorum senin de beni sevmeni gelecekte,
Bilmeni istedim ki kalmadığını geçmişte.

Seni anlatmak kolay mı? yetmez ne kağıt ne kalem,
Ben yaşadıkça var olacak bitmeyecek bu çilem.
Sen üzülme BAHARYELİ sen suçlu değilsin.
Seni seven diz çöküp hep önünde eğilsin.

Tasvire gerek mi var tanmışsındır beni!
Maziye bir bakıver 17 yıl kadar geri.
İfadesiz kendince kim sevmiştir seni?
Bir ömür dile kolay kim taşır sevgini?

Çok üzüldüm kimi gün hep içimde yaşadım.
Geçenlerde eski bir dostumuza rastladım,
Muhabbet ettik biraz öteden beriden,
Seni sordum, dedi ki; eser yok senden.

Unutmak, ah unutmak, bu kadar mı kolay?
Senin için yaşadım bilmediğin çok olay.
Gerçekten unuttun mu? duyduklarım doğru mu?
Unutsan da unutmasanda değiştiremez doğrumu.

Sevgiler masumdur BAHARYELİ sevgiler yargılanmaz.
Sevenin derin sevgisi sevilence algılanmaz.
Yanlış yapar her insan hatasız kul olmaz!
Affet hata ettiysem teşbihte hata olmaz!

Ulaşılmazsın BAHARYELİ, ulaşmadığım, ulaşamadığım.
Tanrıdan dilesem de rüyamda bile buluşamadığım.
Elden ne gelir BAHARYELİ sen iyi ol bana yeter.
Ne aşklar yaşanmış dünyada benimkinden de beter.

Sen mazisi çok eski eskimeyen aşkımsın.
Gönlümde bir volkan, seller kadar taşkınsın.
Mahkum olmuşum sana seni sevmekten hükümlü,
Cezamsa müebbet ömür boyu yükümlü.

Senden hatıra sokaklarda şimdi yanlız yürürüm.
Dualarım hep sana belki bir gün görürüm.
Sen mutlu ol BAHARYELİ bunu hak ediyorsun.
Bu yazdıklarım geçmişten bir hatıra olsun.

BAHARYELİ çiçektir yeşerttiğim gönlümde,
Böylesine sevmedim bunca yıllık ömrümde.
Damarımda kan oldun içerimde dolaşan,
Belki bu son mektubum benden sana ulaşan.