Baharsız Kuşlar Şiiri - Özdemir Aydın 2

buğu gibidir kadınlar,
çehrelerini aydınlatan bir ışık yansa, kıvılcımlarını tutarlar.
şiir kokarlar, buram buram,
ud namesidir mırıldanışları,
katrelerine kıyamazlar.
gönülleri semadır onların,
şebnemleri-saklar uyuyan kundaklarında.

uzun bakar ufuklara kadınlar,
biri gelecekmişcesine.
binbir çeşit anı saklıdır bohçalarında,
adresi silik mektuplarında.
nennisi çalınmış boş beşikte hicran uyuturlar,
karayel alır al yanaktan billur tanesi yaşlarını.

uçurumun kıyısında çiğdemdir kadınlar,
bakışlarındaki derin hüznü,
içindeki acılarla harmanlayarak,
ürkek gölgelerinde büyütürler.

aşk kokar kadınlar,
çiğ değince goncaya,
her yaşta,
papatya ağ'ında.
denizi olmayan martı gibidirler,
duyguları öksüzdür hep,
uçmak için kanat çırparlar mavi dünyaya.

arz'ın şahikasına düşmüş kar alasıdır kadınlar,
zemheride kardelenler,
ilkbaharda erik çiçeği açarlar,
eteklerinden aşağı şarıl şarıl şiir akar.

göçebe düşleri vardır kadınların,
kaybolur giderler hayalleri içinde.
eşya susar,
vuslat ateşiyle kül olur döşleri.
hesapsız sevmelerin rotasını kaybetmişliğin
zembereğinde,
zelzelesinde yıkılır içindeki kalabalık şehirler,
boy verir yüreğinde kızıl köknarlar,
her gece bir başka asarlar dallarına,
baharsız kuş'larını.