Baharsız Kışa Kaldım Şiiri - Mehmet Çoba ...

Günboyu lapa lapa hep kar yağıyor, yol üstüne, yol üstüne
Gece oldu, göz gözü görmüyor, ay doğmyor
Kış bitmiyor
Ah bitmiyor
Vah bitmiyor
Göğsüme
Boran vuruyor
Yel vuruyor
Dokunan dert vuruyor
Giden geri gelmiyor
Halime kalakaldım
Görünmemiş hallerdeyim
Dağlar, taşlar kefen gibi ak içinde
Her yanım karakış, ellerim buz kesildi
Bir ben kaldım, bir ben kaldım. Baharsız kışa kaldım

Kar yağıyor, kar yağıyor. Her yer bana dert diyarı, dert diyarı
Gafil, gafi esen boran, gelen duman
Halim yaman
Halim yaman
Düşe kalka yürüyorum
Gayrı
Size güvenim yoktur
Şu soğuk gecelerde
Üşüten gecelerde
Aldığım her nefeste boran var
Mehtap yok gecelerde
Ay şavkı düşmüyor denize
Şu bayırlarda dağlar yalnız, ben yalnızım
Bir ben kaldım, bir ben kaldım. Baharsız kışa kaldım

Günlerdir bardan bardan kar yağıyor, ya eceldir, ya umut
Kahpe felek canıma düştü, zordur gecem
Kardan yolum görünmüyor
Parmaklarım, ayaklarım
Üşüdü
Gün cefâ
Gece cefâ
Karanlık oylum oylum
Beni zora sokan felek, düşe kalka yürüyorum
Umudumu yitirmedim
Umut hâlen taze
Yıldısız, uykusuz gecelerin ayazında
Felaket boğuyor beni, benim halim çok yaman
Bir ben kaldım, bir ben kaldım. Baharsız kışa kaldım

Mehmet Çobanoğlu
11.01.2022
İstanbul